Anatolische herder.
De Anatolische herder is een grote hond, tussen 26 inch en 30 inch. Er is een hoogteverschil tussen de geslachten. Dit is een krachtige hond. Het hoofd van de Anatolische herder is in balans met het lichaam. Het heeft een ronde kop, met een rechthoekige vorm naar de snuit.
De snuit is normaal gesproken zwart. Hun lippen zijn zwart en de bovenlip mag niet over de onderkaak hangen. Ze kunnen een schaargebit of een vlakke beet hebben. Natuurlijk hebben ze hangende oren die naar beneden hangen. Deze zijn meestal zwart, deze mogen niet hoger worden ingesteld dan het kopvlak. Sommige landen, zoals hun geboorteland Turkije, knippen de oren kort. Hun ogen zijn amandelvormig en hebben zwarte oogranden. Behalve de leverkleur waarvan de oogranden bruin zijn.
- Anatolische herder pup.
- Anatolische herder asiel.
- Te koop anatolische herder pups .
- Anatolische herder adopteren.
Geschiedenis van Anatolische herder :
De Anatolische herdershond komt uit Turkije, in het gebied dat bekend staat als Anatolië, dat vroeger bekend stond als Klein-Azië. Deze hond is al eeuwenlang een herdershond die de kudde beschermt. Daarvoor werden ze gebruikt in de strijd en voor de jacht. Ze werden gezien als een grote prijs in de overwinning.
Deze hond kan wolven bevechten en de Turkse mensen die deze hond bezaten. Droegen halsbanden met spijkers om de hond te helpen in een gevecht met een wolf, dit gaf de hond enige nekbescherming tegen de wolf of soms zelfs een beer, die hun kudde. Ze leven het hele jaar buiten met grote veranderingen in temperatuur en weer.
Deze hond komt uit de regio Sivas-Kangal. Er is enige discussie over wat een echte Kangal is. Maar vanwege het isolement van het gebied wordt dit als de pure Kangal ervaren. In Turkije is de Kangal de Nationale Hond en wordt gezien als een grote schat. De Anatolische herdershond is zeer moeilijk of onmogelijk te krijgen uit Turkije. Deze honden zijn nog steeds een werkhond en goede metgezellen voor de Sheppard.
Temperament van Anatolische herder:
Hoewel deze honden herdershonden zijn, zijn het geen herdershonden. Hun rol is van nachtwacht en bewaking. De Anatolische herder heeft de neiging om ‘s nachts luidruchtig te zijn als ze patrouilleren om roofdieren af te weren. Ze hebben een goed gehoor en een goed gezichtsvermogen, zijn helder en intelligent.
Ze hebben een ingebouwd beschermend instinct dat niet kan worden gestopt. Ze hebben groot leiderschap van hun mensen nodig en niet voor het eerst een hond. Menselijk leiderschap is een must voor deze hond. Deze hond zal, als hij geen goed leiderschap krijgt, op zijn eigen manier gaan denken en zal ervoor kiezen om al dan niet een bevel te beantwoorden. Terwijl hij dit zegt, is hij gevoelig voor uitlatingen en vindt hij het heerlijk om genegenheid te hebben.
De Anatolische herdershond is geweldig met kinderen;
ze lijken te weten dat een kind veilig is. In Turkije leven deze honden in dorpen en op de dag dat ze niet werken. Spelen en slapen in het dorp op zoek naar genegenheid van de kinderen. Kunnen ze erg beschermend zijn voor hun jonge pupillen. Hoewel hij groot is, is dit een zachtaardige hond rond het gezin. Het enige om op te merken is dat vanwege de grootte van de hond. Ze het jonge kind omver kunnen stoten. De Anatolische herder kan goed overweg met andere dieren als hij wordt geïntroduceerd. Ze kunnen dominant zijn ten opzichte van andere honden. Dus het is het beste om ze te socialiseren als ze nog heel jong zijn.
Vanwege hun aard patrouilleert deze hond ‘s nachts in zijn territorium. Waarbij hij hun kudde of familie nauwlettend in de gaten houdt. Als ze zien of voelen dat hun kudde in gevaar is. Is het eerste wat ze doen voor de kudde gaan staan om ze te bewaken en een luide diepe blaf te blaffen. Als het voorziene gevaar niet wordt afgeschrikt. Valt deze hond aan, dit is het laatste wat de hond doet. Dit ras heeft veel socialisatie nodig als ze jong zijn om ze te laten begrijpen wat je wilt en om te helpen met hun natuurlijke bewakingsinstinct.
Gezondheidsproblemen:
Het ras Anatolische herder heeft een langzamer immuunsysteem dan veel andere rassen, praat met de dierenarts over extra injecties die het mogelijk nodig heeft. Ze zijn gevoelig voor anesthesie. Bij dit ras kan heupdysplasie voorkomen. Ze zijn vatbaar voor hypothyreoïdie of ooglid-entropion.
Verzorging:
U hoeft niet veel te doen aan het verzorgen van de Anatolische herder. Maar u zult twee keer per jaar krachtig moeten trimmen wanneer ze verharen. Afvallen is erg zwaar.
Leefomstandigheden:
De Anatolische herder is geen huishond. Ze hebben een grote tuin nodig die goed omheind is. Omdat ze erg wantrouwend zijn tegenover vreemden. Er moet even worden nagedacht over hoe een onbekende of nieuwe bezoeker binnen kan komen zonder dat de hond hen al te veel schrik aanjaagt. Deze hond houdt van en moet vrij rondlopen, dus een grote tuin is nodig. Samen met lange dagelijkse wandelingen.
